بـعضـی دخــترا شــلواراشـون ۱۵تا۲۰ سـانت مـچ پـاشون لُـخته
تـاپ هــاشــون؛یــقه هــا کـــاملا بــاز
مـانـتوها جــلو بــاز نــاف وخَشــتک کــاملا بـیرون
چـیـزی بــه اســم روســـری رســما نــداریـم
فـقط یـه بـاند پــارچـه ای کـه دور گــردن میـنـدازن
و اســـمـش رو گـــذاشـــتن روســـری
آستــین رســـما حـــذف شـــده بــعد مــیگن
نـه بـه حـجاب اجـباری منـظورتون
دقـیقا کـدوم قـسمته کـه حجاب داره؟!
موضوع نارضایتی یک سرش پدیده ی "non-perfect" بودنه. کسی که کلا روسری سرش نمیذاره، توی بی حجابی پرفکته و کسی که درست سرش میذاره توی با حجابی پرفکته. بقیه ی افراد که حس میکنند به دلیل قوانین "مجبورند" که بدون اعتقاد به حجاب، صرفا یک شال بدون استفاده رو روی گردنشون قرار بدن، نه اعتماد بنفسی که حجاب به آدم میده رو دارن و نه حس لذتی که بی حجاب بودن داره رو. بنابراین اصلا مهم نیست چی میپوشن، هر چی که بپوشن احساس میکنن پرفکت نیست، همیشه ناراضی اند و همون یه پر شالی که میگید واقعاً آزارشون میده، چون انتخابش نکرده اند.
(کاری به فلسفه ی حجاب ندارم، میخوام احساسشون رو درک کنید)
کاش میشد فارغ از جهتگیری های شخصی، چهار نفر درست و حسابی مردم ایران رو روانشناسانه و دلسوزانه تحلیل کنن و نتیجه ای بگیرن. شاید واقعاً اگر این قانون اجباری نبود، معناش بهتر درک میشد....
اینجوری که هر کی هر نسخه ای دوست داره میپیچه خیلی خودخواهیه و هیچ مشکلی حل نخواهد شد...
چقد قشنگ منظورمو متوجه شدین واقعا. ممنونم از شما.
