نــای دل

حــــــرف دل

نــای دل

حــــــرف دل

نــای دل

تنــهایی خـودم را بـا
آدم هـای مــجــازی پْــر نــمیــکنــم..

تنــهایـی خــودم رو دوسـت دارم
چـون بــوی نــجـابـت مـیدهــد..

تـنـهایـی عــار نـیـست...
اتمـام حـجـت اسـت...

بـا آغـوش هـای بـی در و پـیـکر..

۱ مطلب در اسفند ۱۳۹۸ ثبت شده است

یـه روزی بــود مــردانی کـه مـاسک از روی

صــورت خـودشـــون بـرمــیداشــتـن

مــیذاشتـن روی صــورت رفــقاشــون

روزهای جـنگ، خطـر بمـباران شیـمیایی و گاز خردل و اعصاب

بسـیار خــطرناک تــر از ویــروس های امــروزی بــود.

 

قـصه زیـبای ایــثار در عـملیات و جبــهه ها

زمـانیکه رزمندگـان جـوانـتر، ماسـک ضـد حمـلات شیمیایی خود را

بـا اصـرار بـه همرزمانشان مـیدادنــد را نـمی‌توان بـا هیـچ جمله ای توصیف کرد ...

 

 

امـروز امـا زالــوصفـتان درهمـین آب و خــاک

خیــلی هـا از دلـهره مـردم از ویــروس ها -کرونا-

دارند مـاسک ها رو انـبار میکنـند و

بـه قیـمت چـندیـن بـرابر بـه مردم میـفروشــن

راستی چـی شـد اینــقدر شـــرافت بعضی ها کــم شـــد؟!

  • نای دل