شـعـور و شـخصـیت
مـهمتـریـن آپـشن بـرای انـسانـه
و اگـر نـه زیـبایی رو اسـب هم داره
قَـد بلـند هــم زرافــه داره
هیـکل متـناسب و خـوش فـرم بودن رو هـم کانـگورو داره
شـخصیـت داشـته بـاشیـم بقـیش درسـت شدنـیه
پـس مواظـب کلـماتی کـه از دهـانمان بیـرون می آیند باشـیم
چـون ایـن کلـمات ویـترین فــروشگاه شـعور و شخـصیت مـاسـت
یـه نـابـینا از خـواب کـه بـیدار میـشه
روشـنایى رو نـمیبـینه، خـورشـید رو نمـیبـینه،صـبح رو نـمیبـینه
میــدونـید آرزوش چـیه؟
فقـط یـکبار، فـقط یـک روز بـتونه نـزدیـکان و عـزیـزانـش
و آسـمون و زنــدگى رو بــا چـشماش بـبـینه
.
یـه بـیمار سـرطانـى
دلــش میــخواد خــوب بــشه
و بـدون شیـمى درمـانى و مٌـسکن هاى قـوى زنـدگى کـنه و درد نکـشه...
.
یـه کـر و لال
آرزوشـه بشـنوه و بـتونـه بـا زبونـش حــرف بـزنـه...
.
یـه بیـمار تـنفـسى
دلـش مـیخواد امـروز رو بـتونه بـدون کـپسول اکـسیـژن نـفس بـکشه...
.
یـه مـعـتاد
در عــذاب آرزوى بـیست و چـهار سـاعت پــاکى رو داره...
.
پس بـا تـمام وجـودت از نعـمتـایى کـه خـدا بهـت داده اسـتفاده کن
بـرگـرد کـه دارنــد بـه مـا میـخنـدنـد
یـک عـده بـه حـال زارمـان میـخـنـدنـد
انـقـدر نـبـودنـت بـه طــول انــجـامــید
دارنــد بـه انـتـظارمـان مـیـخـندنــد...
هـمـه ى آدمـهاى زنـدگیـتون قـابـل
جـایـگزیـن کــردن نـیسـتن
مــراقـب بـاشیــن کـى رو داریــد آزرده مـیـکـنیــن..
مـوقـع جنـگ جـوان پـانـزده، شـانـزده ساله را مـیفرستـادیم
خـط مـقدم و مـیگفـتـیم شـجـاع اســت
و بـعد هـم میـشد فـرمانده نخـبه عمـلیات، میشد حسن باقری‌ها...
امـا الان...
الان حـاضـر نـیستیـم از یـک شغل یـا از چنـدیـن شغل خود بگذریم
و جـایمـان را بـه جـوانی بیکار بـدهیـم تـا خــودش را ثـابـت کـند
میـگوییـم خــام اســت! بــی‌تـجربـه اســت!
چـطور آنوقـت کـه میخواسـت دم تـیر بـرود شـجاع بـود و بـا‌تـجربـه؟
امـا الان کـه مـیخواهد روی صنـدلی بـنشیند خـام هـست و بـی‌تـجربـه؟!
