کـاش دلـم دلِ بـچـگانـیم بـود ...

‌بـچـه بــــود و

دلـش بـستـنی میـخواست سمـج شـده بــود و

مــحکم ایسـتاده بـود تـا بستـنی اش را بـــگیرد...

بــا تـمـام بــچگی اش پــیروز مــیدان بــــود...

و مـــــن...؟!

نـاگهـان یــادِ مــیـدانِ انـتـظار امـام زمان افــتادم..

کــه اگـر بــه انــدازه‌ی بـستـنی سـرِ ظـهرِ تـابسـتان..

میـلش را داشــتم پــیروزش مـی شــدم..

شـما مـا را بـه بــزرگوار ی تان ببــخشید آقـاجان..

 

هـمه رفـتـند ولـی...!؟

وقــتی می بـیـنیم

 عـکـس دوسـتی را

درمـیان حجـله مـاتـم نـشـسـته

دو قـطره اشــک مـی گــویــد

هـمه رفـتـند ولـی مـهــدی نـیـامـد...

 

أللَّھُمَ عـجِـلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج

 

 

ای آفـتاب زهــرا عَجّـل عَـلی ظـهورک..

 بـه چـشـمان شـما سـوگند آقــا

کـه ایـن دنـیا نـدارد

ارزش مـانـدن

بـدون طلـعت خــورشید رویـت..