وَقُـولُـوا لِـلـنَّاسِ حُـسْـنًا
و بـا مَـردم بـه زبـان خــوش سـخن بـگویـید..
نـیش زنـبور ســوزش خــود را دارد
هیـچگاه عــسل شیریـنش مَـرهم نـیش او نـمیـشود
حـواسـتان بـاشد هیــچ بُــوسه‌ای، جـای زخم زبان را خوب نمیکند
پــس صـادرات و واردات زبــانـت را کـنـترل کــن...
از خــوبـی آدم هــا..
بــرای خــودت دیــواری بـسـاز..
هــر وقــت در حـقـت بــدی کـردنـد..
فـقـط یــک آجــر از دیـــوار بـَـردار..
بــی انـصـافـیـسـت اگـــر دیــوار را..
خــــراب کـــنی...
لعـنـت بــه حقـوق بـشری کـه...
وقــتی شـکـستـنِ دل تــو...
پــیگـرد قــانـونـی نـدارد...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ ن:
این مطلب در سایت گلستان بلاگ منشر شده... http://yon.ir/cSI2
حـرمتها کـه شـکسـته شـد
حـضرت عـیسی مسیح هـم کـه بـاشی
نمیـتوانـی دل شـکسته را احـیا کـنی...
آنچه در دسـتت بـود، امانتی پنهان بود که حراج شد،
آنـچه نـباید بگویی گـفته شـد...
فـاجعه را یــک عذر خواهی درسـت نمیکند!
حرف، حــرف ویـران کردن دل است،
نه دیواری خراب کنــی و از نـو بسازی!
دلی که ویران کردی، قصری بود که خود ساکن آن بودی..!!
