ذهنیتمان را عـوض کنـیم..

خـیلی اهـل قهـوه خـانـه بــود. هـر شـب قـهوه خـانه میـرفت

حـتی مـدتـی در یـکی از قـهوه خـانه هـای  کـار میــکرد

پـدرش بـسیاراز قلـیان کشیـدن او بـدش می آمد

و یـک بار او را دعوا کرد کـه بـاعث شد مجـید

دو شـب خـانه نـیاید و در ماشیـن بــخوابد

پـسر خـیلی شـری بــود هــمیشه چـاقو در جیـبش بــود

خــالکوبـی داشـت خـــیلی قُــلدر بــود و هـمـه

کوچــکتـرهــا بــایـد بــه حـرفــش گـوش می دادند

امـا وقتی خـدا نـظرش بـه بــنده ای بـاشد قـطعا فــرقی نمــیکند

کـجای ایـن دنیـا باشـی و بــا چـه تـیپ و بـا چــه خـالکوبی و قلـیانی..

مـجید قربانـخانی یکـی از آنـهاست کـه مـدافع حـرم شد و شهـید شـد.

اگـه فــکر میـکنــی فــقط بــچه مــذهبی هـا و مســـجدی هـا

در پــی شــهادت انــد و قـــدردان خـــون شـــهدا هـسـتـند

خــودتـــو بــه یـه روانـپزشــک مـعـرفی کـــن

چـه بـا حـجاب؛ چـه بـد حـجاب یـکدست ‎بـه رنگ شهدا نفس میکشیم...

تـیـپ مـزخـرف...

اگـر تـعریـفت از آزادی ایـنه

 

کـه خـودتـو  مثـل نـمایشـگاه

 بـه هـمه نـشون بـدی

بـدان ایـن تـو نـیستی کـه آزادی

ایـن بــازدید از تـوئه کـه آزاده

هـمـون کـه بــالاش میـنویـسن

بـازدیـد بــرای عـموم آزاد اسـت..

 

عـکس بـالا کـه مشـاهده مـیکنـید

یـه بـازیـگر هـست شـاید سـر سـاختـمون کـارگـر بـوده یـا

بَـنا بـوده یا چاه کَـن بـوده یکدفعه هوس عکس انداخته کرده مگه نه...!!!!