چـقدر بـی کلاسی زیـبا بـود...

یـادش بـخـیر قــدیما کـه..

 

بـی کلاس بـودیـم بـیشـتر دورهـم بـودیـم و چـقدر خـوش میـگذشت

 

و هـر چـقدر بـا کـلاس تـر مـیشیم از هـمدیگه دورتر مـیشـیم.

 

قـدیما کـه بـی کـلاس بـودیـم..

 

 مـوبایل و تلـفن نـبود و واسـه رفـت و آمـد وسیله شخـصی نبود

 

همیشه خونه ها تمیز بود و آماده پـذیرایی از مهمونا بـود خوشحال میشدیم

 

چـون مهـمون میـومد و بـه ســادگی مهــمونی بــرگزار مـیشد

 

 چــون بـی کلاس بــودیـم..

 

آشپزخونه ها اوپن نبود و گازهای فردار و ماکروفر نبـود و از فست فود خبری نبود

 

ولـی همیشه بـوی خوش غـذا آدمو مـست میکرد و هر چند تا مهمون هـم که میومد

 

همــون غــذای موجود رو دورهم مـیخوردیم و خـیلی هـم خوش میگذشـت.

 

تــازه چــون بـی کلاس بـودیـم..

 

میـز نـاهارخوری و مُبل هم نـداشتـیم و روی زمـین و چهارزانـو کنار هم مینشستیم

 

و میگفـتیم و میـخندیـدیـم و با دل خوش زنــدگی می کردیم

 

لعـنت بـر ایـن کلاس که ما آدما رو اینـقدر ازهم دور کـرده و اینقدر اسـیر کلاسیم

 

کـه خیـلی وقــتا خـودمونم فــراموش می کنــیم!!