خــدا یـا شـانـس..!؟

گـاهـی خــدا انـقدر زود بــه..

 

خــواستـه هــامـون جــواب مـیـده..

 

کــه بــاورمـون نـمیشـه از طــرف..

 

خـــدا بــوده ایــنجـاسـت کــه..

 

 مـیـگیـم عـجـب شــانـسی اوردم..

 

انـا عـبـدک الـحـقـیر ؛انـت مـولا و امـیـر...

 

دلـم بـا یـاعـلی هـر بـار جـانـی تـازه مـیگیـرد..

کـتـاب عشـق بـا نـام عـلی شـیـرازه مـیگیـرد..

مـن از الـیـوم اکـملـت لـکم ایـنگونـه فـهمیـدم..

خـدا بـا مَـهـر او دیــن مـرا انــدازه مــیگیـرد..

 

قـدیـما..!؟

قــدیـما..!؟

یـه پـنجـشـنـبه ؛ جـمـعه بــود..

یــه خــونــه مــادربــزرگی بــود..

ولـی ایــن روزها کــه پـر از تـعـطیـلیه..!؟

امــا کــو مــادربــزرگ ..؟

کــو اون فــامـیـل ..؟

کـــو اون خــونــه ..؟

 

بــا هــم بـودنــها را قـــدر بـدانیـم..

 

نـهـایـت مَـردانگی...!

نـهـایـت مـردانـگی ایـن اسـت کـه..

حــواسـت بـه گُـلی کـه خـدا سـپرده دسـتت بـاشی..

 اجـازه ی گـذر هیـچ نگـاهی بـه زیـبایی گُـلت را نـدهـی..

نـه ایـنـکه هـمـه ی نـگاه هـا را کــور کـنی! نـه..

دورِ گُـلت حصـاری میـکـشی بـه زیبــایـی و امنـیت آسمـان..

 

  شیــعه عـلی بـودن، غـیرت عـلی داشتـن را میـطـلبد..

و دنــبال فـاطـمه بــودن، عــلی بـــودن را..

 

پلی باقـی بـگذار بـرای بـرگشـت...

از خــوبـی آدم هــا..

بــرای خــودت دیــواری بـسـاز..

هــر وقــت در حـقـت بــدی کـردنـد..

فـقـط یــک آجــر از دیـــوار بـَـردار..

بــی انـصـافـیـسـت اگـــر دیــوار را..

خــــراب کـــنی...

 

اون روزهــا دیگه بر نمیگـرده ...

قــدیـما یــادش بــخیـر...

 

وقتی بهترین اسباب بازی هامون..

لـوکـس یـا خـریـدنـی نـبـود ...

 

وقـتی یـه لاسـتیـک کـهـنه ی دوچــرخه..

و یـک تـکـه چــوب تـمـام روزمــون رو پُـر..

از شــادی و شـــور و نـــشـاط مــیــکرد ...

 

گــاهی بــا تـعـجـب از خــودم میـپـرسـم..

اون روزهــا کـجــا رفـــت ...

 

 هــنـوز بــاورم نـمـیشـه..

اون روزهــا دیــگه بــر نـمـیـگــرده ...

 

ارزان نـبـاش بـرای چـشم هـرزه..

دلـت را شـیشه ای کـن نـه مـانـتوات را

 چـه مـیـدانی شـایـد خـریــدار نـگاهـت

تـو را بـرای شـیـشه مـانـتوات خـواسته

 نـه شـیـشه دلـت و مـیشـکند و مـیشکـنی..

و جـمـع کـردنــش سـخت اســت

دسـتانـت را زخـمـی میــکـند❗️

 

قـضـاوت بـا شمـا..

دو تـصویـر متـفـاوت..

 

یـکی بـرای نـجات نـامـوس شـلوارش پـاره شـده..

 

یکی بـرای شکار ناموس مَـردم شلوارش پاره شده..

 

مَــرد واقــعی کــدومـشــونه..!؟

 

الـگو بـاشیـم از مـا یـاد میگـیرند..

 

از خــودمـان انـسانـیت بـه جـا بـگـذاریم...

 

نــه فـقـط یـک آدم...

 

تــولــید مـثـل را...

هــر جــانــوری بـلـد اسـت...

 

یـاد دوران گـذشتـه بـخیر...

یـاد دوران گـذشته بخـیر

 

زندگی که به زیبایی در حـرکت بود تکنـولوژی آن را له نـکرده بود..

 

یاغـی گری هـای مدرن زندگی را تغیـیر نداده بود..!؟

در خـانه همیشه باز بود؛ دلا پر از یـاد خـدا بـود..

 

ز زرق و برق دنیـا دلای مـا جدا بود..!

یـادش بخـیر قـدیما ؛ چای همیشه دم..

 

بساط چای منقلی ؛ جـای god by حـرف مردم یا علی..

یادش بخیر قدیما که دمپـایی جای چکـمه بود

 

بـجای آزیتا و رزیتا نامها فاطـمه و نجمه بود..

با گـذر زمان گذشته هم درگذشت...
 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دلـــنـوشتـه خــودم