مـزاحم همـیشگی یـا گـوهری نایاب...

یـه نـوع فـرامـوشی هـست..

 

کـه فـقـط مــادرهـا دارن..

 

ایــن طـوریـه کـه شـما..

 

بـدتـرین کـارو در حـقـشون مـیکنید..

 

امـا یـه سـاعـت دیـگه هـمه چـی از یـادشـون مـیـره...

 

حـساب اعمـالـت را داری...

وَمَـن یَعْـمَلْ مِثْـقَالَ ذَرَّةٍ  یَـرَهُ

 

و هـر کـه هـموزن ذرّه‌اى عملی انجام دهد نتـیجه‌ آنـرا خـواهد دید.

 

❌❌

مثـقال ذره کـه مـیگویـند..

یعنـی هـمان چند لحـظه ای کـه با نازو عشوه برای نامحرمی میخندی

 

ولـی فـکرش سـاعت ها درگــیر هــمان یـک لبــخند است...

❌❌

مـثقال ذره کـه میگویـند..

یعـنی هـمان چـند لـحظه ای کـه حـواست به حجابـت نیست

 

و جــوانی نـیز درآن حــوالی اســت...

❌❌

مثقـال ذره حسـاب و کــتاب زمانـی است

کـه درپـایان صحـبت هایـت با نامحرم

از روی ادب جـانم و عـزیــزم میپـرانی

❌❌

مثقـال ذره یــعنی..

 همـان چند لـحظه ای کـه بـا فـروشنـده صمیـمی میـشوی

قـدرایـن ها پـیش مـا خـیلی کـوچک است

و به حسـاب نـمی ایــند...‼️

مـثقال ذره کــه میگویـند، هـمین هـاست

همیـن کـارهــای کــوچکی کـه مثـل ضـربه اول دومینوخیلی کوچک است

اما انـتهایش را روزی کـه پـرده ها کـنار رفـت خواهیم دید...

 

الگو بـاشیم نـه درس عَـبرت...

‏واســه بــچه هــامـون...

 

❤️❤️❤️

 

الـگـو بــاشــیم...

 

❤️❤️❤️

 

نـه دَرس عَــبـرت...

 

تیـپ چهل تیـکه...

اگـه زیـر شـلواری بـابـاتو بـا تـیشرت داداش وسطـیت..

 

کـه مـامانـت یـه مـدت برای گـرد گـیری و یـه مدت..

 

بـه عــنوان دَم کـنی ازش استـفاده مـیکرد..

 

و دامـن خــدا بـیامروز مادر بــزرگت..

 

و عرق گـیر دایی کوچیکـتو بـه هم وصل کـنی تنت کنی

 

بــیایی تـو خیــابون شــوو اجــرا کـنی..

 

جـماعت روشــن فــکر نــما میـگن اوه مــای گاد..

 

عجـب تـیــپی عجـب سلیـقه و ذوق هــنری ایی..

 

امـا همـین جــماعت همـیشه در صــحنه..

 

بـه حـجاب و چــادر میـگن گـونی و کــارتون یـخچال..

 

اوج هـرزگــی...

بــه کــدامین ســو در حـرکـتـند...

 

کـسـانـی کــه مـدعیه انــسان بــودن دارنـــد...

 

و یـا آنـقدر بی غـیرتـیشـان بــیداد کــرده کـه..

 

چــوب حــراج بــر تــن کثـیف شان زده انــد..

 

انسـانی کـه شهوتـش بـر شـعورش غـلبه کـند..

 

از حـیـوان پـسـت تـر اســت...

 

چـقدر بـی کلاسی زیـبا بـود...

یـادش بـخـیر قــدیما کـه..

 

بـی کلاس بـودیـم بـیشـتر دورهـم بـودیـم و چـقدر خـوش میـگذشت

 

و هـر چـقدر بـا کـلاس تـر مـیشیم از هـمدیگه دورتر مـیشـیم.

 

قـدیما کـه بـی کـلاس بـودیـم..

 

 مـوبایل و تلـفن نـبود و واسـه رفـت و آمـد وسیله شخـصی نبود

 

همیشه خونه ها تمیز بود و آماده پـذیرایی از مهمونا بـود خوشحال میشدیم

 

چـون مهـمون میـومد و بـه ســادگی مهــمونی بــرگزار مـیشد

 

 چــون بـی کلاس بــودیـم..

 

آشپزخونه ها اوپن نبود و گازهای فردار و ماکروفر نبـود و از فست فود خبری نبود

 

ولـی همیشه بـوی خوش غـذا آدمو مـست میکرد و هر چند تا مهمون هـم که میومد

 

همــون غــذای موجود رو دورهم مـیخوردیم و خـیلی هـم خوش میگذشـت.

 

تــازه چــون بـی کلاس بـودیـم..

 

میـز نـاهارخوری و مُبل هم نـداشتـیم و روی زمـین و چهارزانـو کنار هم مینشستیم

 

و میگفـتیم و میـخندیـدیـم و با دل خوش زنــدگی می کردیم

 

لعـنت بـر ایـن کلاس که ما آدما رو اینـقدر ازهم دور کـرده و اینقدر اسـیر کلاسیم

 

کـه خیـلی وقــتا خـودمونم فــراموش می کنــیم!!

به فـکر همه چـیز هستـیم الا خـدا...

وقـتی گمـشده ما در این عـالم مـقام، ثـروت، قدرت و...از این قبیل مسایل باشد،

ذهـن و فـکر و قــوه مخیله مـا در نــماز سـریعآ بـه سراغ هـمـین امور میـرود.

گـاهی ایــنجور نـماز میـخوانـیم...

 

الله اکـبـر..

فـوتبـال امـشب..

فــردا مهمـونی دعــوتیم..

عـجب ماشـینی بـود تــوی خـیابان..

چـک فـردا نـکنه پـاس نـشه بـیفتم زنــدان..

 

بـرای عـروسی چـی لـباس بـپوشـم..

السـلام عـلیکم ورحـمه الله وبـرکاتـه..

درنـمازهـای مـا هـمه چـی هسـت  الا خـدا..

 

ایـن کـجا و آن کـجا..!؟

شـهـید کـسی اســت کـه..

لـب هـای تـرک خـورده اش ســرخ است از خـون..

چــشم هــایش بـه رنــگ حــیا..

زلـفـش رنــگ گــرفـته از خـاک وطـن..

شــهید نـظـر میکـند بـه وجــه الله..

❌❌❌

❌❌❌

امـا عـروســک های خـیابـانی ایـن روزگـار مـا...

لـب هـایـشان ســرخ از بــی حـیایـی..

چـشـم هـایـشان ســیاه بـه بـی عـفـتی..

زلـف هـایشـان رنگــین از بـی غــیرتی..

عـروسـک ها نـظر میکــنند بـه عــروسک بـغل دسـتی..