روزی کـه در قـیامـت
نـامه ی گـناهانـمان را بـرمَـلا میـکنـنداشـکِ حُـب و غَـم بـر
عــلـی و اولـآدش
خــط بــه خــطِ
نامه ی گــناهـانـمان را
پــاک مـی کـند . . .
مـیکند نـام قـشنگـش به خـدا دلـبری ام
از طـفولیـت خـود تـا بـه کـنون حـیدری ام
عـزیـزی مـی گفـت :
ﻫـﻤﻪ ﭼﯿـﺰ “ﮐـﻢ ﮐـﻢ” ﺍﺗـﻔـﺎﻕ میـفته
ﭘـﺲ ﺣـﻮﺍﺳﺖ ﺑـﺎﺷﻪ ﮐـﻪ “ﯾﻬـﻮ” ﻣﺘـﻮﺟﻪ ﻧـﺸﯽ
ﮐـﻪ خیـلی ﺩﯾـﺮ شـده واسـه دوسـت داشـتن پــدر و مـادرت ...