به فـکر همه چـیز هستـیم الا خـدا...

وقـتی گمـشده ما در این عـالم مـقام، ثـروت، قدرت و...از این قبیل مسایل باشد،

ذهـن و فـکر و قــوه مخیله مـا در نــماز سـریعآ بـه سراغ هـمـین امور میـرود.

گـاهی ایــنجور نـماز میـخوانـیم...

 

الله اکـبـر..

فـوتبـال امـشب..

فــردا مهمـونی دعــوتیم..

عـجب ماشـینی بـود تــوی خـیابان..

چـک فـردا نـکنه پـاس نـشه بـیفتم زنــدان..

 

بـرای عـروسی چـی لـباس بـپوشـم..

السـلام عـلیکم ورحـمه الله وبـرکاتـه..

درنـمازهـای مـا هـمه چـی هسـت  الا خـدا..

 

ای بنده ی من..

ای بنــده ی مــن..

آنگاه که به نمـاز مـی ایسـتی

آنچنــان بـه سخنـانت گـوش میـدهم

که گویی همـین یک بنــده را دارم..

و تــو آنچـنان از مــن غــافـلی

که گـویی چنــدین خــدا داری..