عـشق پـاک...

عـاشـق شــدن چیـز ســاده ایـست

مُـهـم عــاشــق مــانــدن اســت...

بـی انـتها...

بــی زوال...

بــی مَـنـت...

 

انـسان بـاشیـم...

مـیگـن طــرف خیـلی آدم حسـابـیـه

دزد نیـست، حـلال و حــروم سـرش میـشـه

 

یـادمـون رفـته ایــنا وظـیفه انـسانـی مـاسـت

 

نـه آپـشـن‌هـای ویــژه...

 

چـشم هـا را بـایـد شسـت...

 

مشـکل مـا از جـایی شـروع شـد

 

کـه نـگاه مـا بـه هـم

 

نـگاه آدم بـه آدم نـبـود

 

نـگاه آدم بـه فٌـرصت بـود...

بـه غـلط کـردن نـیفـتی...

بــزرگ شـدن بـه سَـن نـیـست

بـه ایــن اسـت کـه کـمتر تـو مـوقعـیت

 

"عـجـب غلـطی کــردم" قــرار بـگیــری...

 

پلی باقـی بـگذار بـرای بـرگشـت...

از خــوبـی آدم هــا..

بــرای خــودت دیــواری بـسـاز..

هــر وقــت در حـقـت بــدی کـردنـد..

فـقـط یــک آجــر از دیـــوار بـَـردار..

بــی انـصـافـیـسـت اگـــر دیــوار را..

خــــراب کـــنی...

 

نمـایی کـامل از کلمه "بـبـخـشـیـد"

حـرمتها کـه شـکسـته شـد

حـضرت عـیسی مسیح هـم کـه بـاشی

 

نمیـتوانـی دل شـکسته را احـیا کـنی...

 

آنچه در دسـتت بـود، امانتی پنهان بود که حراج شد،

آنـچه نـباید بگویی گـفته شـد...

فـاجعه را یــک عذر خواهی درسـت نمیکند!

حرف، حــرف ویـران کردن دل است،

نه دیواری خراب کنــی و از نـو بسازی!

 

دلی که ویران کردی، قصری بود که خود ساکن آن بودی..!!