یک قـهرمان فـوق العاده..

پــدر اگه پــولدار اسـت..

هـمه جـوانـیش را داده..

و اگـر بـی پـول اسـت همه زنـدگیـش را داده..

تـا نـانی لای سـفره بـذاره و تــو بـزرگ شـوی..

وبـرایش همیـن بـس که بـگویند سـر سـفره پـدرش بزرگ شده..

 

مـ مثل مهـربانـی مـادر...

 

مـادرم پـیامبـری بـود بـا یـک زنـبیل پُـر از معـجزه...

 

یـادم هـسـت دراولـین ســوز زمـستـانی...

 

 

الـنگـوهـایـش را بـه بـخاری تـبدیـل کـرد...

 

گـاهـی خـدا جـاشـو بـا مـادرا عـوض میکنـه..

یـه نــوع آلــزایـمر هسـت..

 

کـه فـقط مـامـانـا دارن..

 

ایـنطوریـه کـه شما بـدتـرین..

 

کـارو در حـقـشون مـیکنـید..

 

امـا یـه سـاعــت دیــگه..

 

هـمه چـی از یـادشـون میـره..

 

او یــک قـهرمــان اســت...

هــر روزخــانه ﺭﺍ ﺟــﺎﺭﻭ میـکشد..

ﭘــﻮﮐﯽ ﺍﺳﺘــﺨﻮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﻗــﺎﯾﻢ مــیکند!

ﺭﻧـــﮓ ﺩﮐـﻤﻪ ﻟـﺒﺎﺳــﺶ ﻓـــﺮﻕ دارد..

 

هیــچوقت ﺍﻟﻤـﭙـﯿﮏ نــرﻓﺘﻪ ...

امــا یــک ﻗـــﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ!

 

"مـــادرم" را مــیگویــم !

 

جـوان بـود پـدر شـد پـیر شد..

سـاده نـوشـتـیـم  بـابـا نـان داد...

 

امـا نـفـهـمـیـدیـم بـابـا بـرای نـان...

 

تـمـام جــوانـی اش را  داد...

 

پ مثـل پـدر...

پــدر..

 

هـمان کـسی اسـت کـه لـرزش دسـتـش..

دیـگه چیـزی ازچــای تـوی استـکان بـاقی نگـذاشتـه..

 

ولـی بَـهـت میـگه بــه مــن تکــیه کــن..

 

و تــو انــگار کـوه را پـشــتـت داری..

 

یــکم قـدر بـدونـیم...

فـاصلـه گـرفتن ...

از کـسانى کـه دوستـشان داریـم

بـى فـایــده اسـت!

چــرا کــه زمـان بـه مـا نـشان خواهـد داد؛

هیـچ جـانـشیـنى ...

بـراى آن هـا وجـود نـخواهـد داشـت!

 

 

تـا هـستند قـدرشون رو بـدونیـم...

عـزیـزی مـی گفـت :

 

ﻫـﻤﻪ ﭼﯿـﺰ “ﮐـﻢ ﮐـﻢ” ﺍﺗـﻔـﺎﻕ میـفته

 

ﭘـﺲ ﺣـﻮﺍﺳﺖ ﺑـﺎﺷﻪ ﮐـﻪ “ﯾﻬـﻮ” ﻣﺘـﻮﺟﻪ ﻧـﺸﯽ

 

ﮐـﻪ خیـلی ﺩﯾـﺮ شـده واسـه دوسـت داشـتن پــدر و مـادرت ...

 

و بـالـوالـدین احـسانـا...!

نفرین میکـرد بچه های به ظاهر مؤمنش رو

 

نیاز به مراقبت داشت،میگفت فقط سالی یکبار باهام تماس میگیرن!

  دلــش خــون بــود!

 

پ ن:

عاق والدیـن یکی از گناهانیه که انسان در

همیـن دنیا عذابش رو میبینه و به آخـرت نمیرسه...