دوای دل گـرفتـگی...

دلـت که گـرفـت

کـمـی زل بـزن

کـمـی نـجـوا کـن

کـمـی اشـک بـریـز

دیـگر خـبـری از دل گـرفـتگی نـیسـت...

 

ذهـن تـو گـوهر اسـت ارزان مـفروشـش...

هیـچ چــیز ارزش نــداره کـه

روح و فــکـری کــه در اون

خــدا و اهــل بـیت خــانه کــردن رو

مــتـروکه کــنـیم

بـا دیــدن هــر عکـسی...

 

بــا دیــدن هــر فـیلـمی...

 

در واقـــع..

 

بـا دیـدن هـر الاغـی ذهـنمون رو

 

تـبدیل بـه بـاغ وحـش نـکنـیم..
 

صـحـن تـو،گــوهـر دلـم...

‏وقـتی مـیروم در دلِ..

 

صـحـن گُــوهـرشـاد..

صـحـن دلـم گُــوهـرمــیشـود و

روح و جـانــم شــاد ...

 

عشــق علی جواز بهــشتم...

روزی کـه در قـیامـت

نـامه ی گـناهانـمان را بـرمَـلا میـکنـند

اشـکِ حُـب و غَـم بـر

عــلـی و اولـآدش

خــط بــه خــطِ

نامه ی گــناهـانـمان  را

پــاک مـی کـند . . .

 

آواره ام نیـاز بـه امـداد دارم..

گنـاهـانـم مـرا  آواره  کــرده انـد..

تـنـها اُمــیدم..

عـملـیات امــداد رسـانی..

اهــل بـیـت اســت...

 

مـعجـزهٔ لقمهٔ تـو ...

مـا ریـــزە خــوارِ...

سـفـره ی بـاب الـحـوائـجیـم...

هـمیـن لـقمـە ی حـلال خـط قـرمـزی...

بـیـن مـا و گــناه کــشیــد...

 

دلـبـرم...

اربــاب عـاشـقـت هسـتم..

 

شـدیـدا دوستـت دارم ولـی..

 

دلـبـری هـایت بـمـانـد..

 

روزِ مـحشـر دلـبـرم..

 

انـا عـبـدک الـحـقـیر ؛انـت مـولا و امـیـر...

 

دلـم بـا یـاعـلی هـر بـار جـانـی تـازه مـیگیـرد..

کـتـاب عشـق بـا نـام عـلی شـیـرازه مـیگیـرد..

مـن از الـیـوم اکـملـت لـکم ایـنگونـه فـهمیـدم..

خـدا بـا مَـهـر او دیــن مـرا انــدازه مــیگیـرد..

 

سلفـی مـن و حـرم...

کــاش تــو قـابِ دوربیـن یه روز بـبیـنم..

مـن بـا چـشمِ خـیس و دو گنبـد پـشـتِ سـرم..

یــادگاری بمـونه بـرام ، سـلفی بـا حــرم..
 

خــالیِ هـنوز قــابِ عـکس اتــاق..

از عـکـس هـای سـلفی مــن ، مـا بـین دو حرم ...

 

بـه زودی ان شـاالله...

مـــن خــواب دیــده ام...

پـــس از آبــادیِ بـقـیع...

 

نــذرِ ضــریــحِ تــوســت...

النــگوهــای مــادرم...