بـچـه بــــود و
دلـش بـستـنی میـخواست سمـج شـده بــود و
مــحکم ایسـتاده بـود تـا بستـنی اش را بـــگیرد...
بــا تـمـام بــچگی اش پــیروز مــیدان بــــود...
و مـــــن...؟!
نـاگهـان یــادِ مــیـدانِ انـتـظار امـام زمان افــتادم..
کــه اگـر بــه انــدازه‌ی بـستـنی سـرِ ظـهرِ تـابسـتان..
میـلش را داشــتم پــیروزش مـی شــدم..
شـما مـا را بـه بــزرگوار ی تان ببــخشید آقـاجان..
لعـنـت بــه حقـوق بـشری کـه...
وقــتی شـکـستـنِ دل تــو...
پــیگـرد قــانـونـی نـدارد...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ ن:
این مطلب در سایت گلستان بلاگ منشر شده... http://yon.ir/cSI2
خــوشـبـخـتی یـعـنی...
امـام زمانـت وسـاطـت کـنه...
کـه خـدا از گــناهـات بـگــذره ...
دردم نــدیــدن نـیـسـت!
بـه خـود مـی پـیچـم از ایـنکه تـو را می بـینم
ولــی نــمی شــناســمـت..!؟
درســت مثــل یــوســف!
گــنـاهـان مــن...
یــوسـف زهــرا را در چــاه غـیـبت
حــبس کــرده اســــت..
وقــتی می بـیـنیم
عـکـس دوسـتی را
درمـیان حجـله مـاتـم نـشـسـته
دو قـطره اشــک مـی گــویــد
هـمه رفـتـند ولـی مـهــدی نـیـامـد...
أللَّھُمَ عـجِـلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج
در حـسرت دیـدار تـو آواره تَـریـنم..
شُـهره شـده ام بـه نـام آقـای غـریـبم..
گفـتـند مگـر شُـهرت تـو چیـست؟ بـگفـتم..
نـام و لـقبم روبَبـین کـه مـن از منـتظرینم..
امــر بـفرمـا..
بـا خـونَـم وضـو مـی گیرم..
فقـط نگــذار مـولـآ..
اقـتدا نـکرده بـر تـو
مــن بـمیـرم . . .
بـه چـشـمان شـما سـوگند آقــا
کـه ایـن دنـیا نـدارد
ارزش مـانـدن
بـدون طلـعت خــورشید رویـت..
