حکـایـت بعـضی از آقـایـون...

 

حـکـایـت بـعضـی از آقایونی..

کـه زنـشـونـو مثـل عـروسـک مـیـارن بـیـرون..

مـثـل حـکـایــت ایــن اســت کـه..

 یـه نــون داغ و کـبـاب دستـت بـگیــری جـلوی..

آدم گـرسـنه و بـگی : فـقـط بُـو کـن ولـی نـخـور.!؟

 

گـاهـی خـدا جـاشـو بـا مـادرا عـوض میکنـه..

یـه نــوع آلــزایـمر هسـت..

 

کـه فـقط مـامـانـا دارن..

 

ایـنطوریـه کـه شما بـدتـرین..

 

کـارو در حـقـشون مـیکنـید..

 

امـا یـه سـاعــت دیــگه..

 

هـمه چـی از یـادشـون میـره..

 

مـواظـب قـدم هـایـت بـاش...

 

ﯾَـﻮﻣَـﺌِـﺬٍ ﺗُــﺤَﺪِّﺙُ ﺍَﺧــﺒـﺎﺭَﻫـﺎ ..

 

‏ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ‏( ﻗﯿﺎﻣـﺖ‏) ﺯﻣﯿﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺒﺮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﯽ ﮐﻨـد‏‏..

.

.

    ای ﺍﻧﺴـــــﺎﻥ ... .

 

ﻣﻮﺍﻇــــﺐ ﻗــــﺪﻡ ﻫﺎیی که ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﺎﺵ ...
 

ﺁﯾﺎ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﻬـــــــﺎﯾـﺖ : ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻨـــــــﺎﻩ ﻣﯿﺮﻭی..

 

ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﯿﮑــــﯽ میـروی..

 

ﭼــــﻮﻥ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻣﯿـــﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ . .

 

خــدا یـا شـانـس..!؟

گـاهـی خــدا انـقدر زود بــه..

 

خــواستـه هــامـون جــواب مـیـده..

 

کــه بــاورمـون نـمیشـه از طــرف..

 

خـــدا بــوده ایــنجـاسـت کــه..

 

 مـیـگیـم عـجـب شــانـسی اوردم..

 

انـا عـبـدک الـحـقـیر ؛انـت مـولا و امـیـر...

 

دلـم بـا یـاعـلی هـر بـار جـانـی تـازه مـیگیـرد..

کـتـاب عشـق بـا نـام عـلی شـیـرازه مـیگیـرد..

مـن از الـیـوم اکـملـت لـکم ایـنگونـه فـهمیـدم..

خـدا بـا مَـهـر او دیــن مـرا انــدازه مــیگیـرد..

 

قـدیـما..!؟

قــدیـما..!؟

یـه پـنجـشـنـبه ؛ جـمـعه بــود..

یــه خــونــه مــادربــزرگی بــود..

ولـی ایــن روزها کــه پـر از تـعـطیـلیه..!؟

امــا کــو مــادربــزرگ ..؟

کــو اون فــامـیـل ..؟

کـــو اون خــونــه ..؟

 

بــا هــم بـودنــها را قـــدر بـدانیـم..

 

نـهـایـت مَـردانگی...!

نـهـایـت مـردانـگی ایـن اسـت کـه..

حــواسـت بـه گُـلی کـه خـدا سـپرده دسـتت بـاشی..

 اجـازه ی گـذر هیـچ نگـاهی بـه زیـبایی گُـلت را نـدهـی..

نـه ایـنـکه هـمـه ی نـگاه هـا را کــور کـنی! نـه..

دورِ گُـلت حصـاری میـکـشی بـه زیبــایـی و امنـیت آسمـان..

 

  شیــعه عـلی بـودن، غـیرت عـلی داشتـن را میـطـلبد..

و دنــبال فـاطـمه بــودن، عــلی بـــودن را..

 

پلی باقـی بـگذار بـرای بـرگشـت...

از خــوبـی آدم هــا..

بــرای خــودت دیــواری بـسـاز..

هــر وقــت در حـقـت بــدی کـردنـد..

فـقـط یــک آجــر از دیـــوار بـَـردار..

بــی انـصـافـیـسـت اگـــر دیــوار را..

خــــراب کـــنی...

 

اون روزهــا دیگه بر نمیگـرده ...

قــدیـما یــادش بــخیـر...

 

وقتی بهترین اسباب بازی هامون..

لـوکـس یـا خـریـدنـی نـبـود ...

 

وقـتی یـه لاسـتیـک کـهـنه ی دوچــرخه..

و یـک تـکـه چــوب تـمـام روزمــون رو پُـر..

از شــادی و شـــور و نـــشـاط مــیــکرد ...

 

گــاهی بــا تـعـجـب از خــودم میـپـرسـم..

اون روزهــا کـجــا رفـــت ...

 

 هــنـوز بــاورم نـمـیشـه..

اون روزهــا دیــگه بــر نـمـیـگــرده ...

 

ارزان نـبـاش بـرای چـشم هـرزه..

دلـت را شـیشه ای کـن نـه مـانـتوات را

 چـه مـیـدانی شـایـد خـریــدار نـگاهـت

تـو را بـرای شـیـشه مـانـتوات خـواسته

 نـه شـیـشه دلـت و مـیشـکند و مـیشکـنی..

و جـمـع کـردنــش سـخت اســت

دسـتانـت را زخـمـی میــکـند❗️