نــای دل

حــــــرف دل

نــای دل

حــــــرف دل

نــای دل

تنــهایی خـودم را بـا
آدم هـای مــجــازی پْــر نــمیــکنــم..

تنــهایـی خــودم رو دوسـت دارم
چـون بــوی نــجـابـت مـیدهــد..

تـنـهایـی عــار نـیـست...
اتمـام حـجـت اسـت...

بـا آغـوش هـای بـی در و پـیـکر..

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «حلال ام کن» ثبت شده است

‌بـچـه بــــود و


دلـش بـستـنی میـخواست سمـج شـده بــود و


مــحکم ایسـتاده بـود تـا بستـنی اش را بـــگیرد...


بــا تـمـام بــچگی اش پــیروز مــیدان بــــود...


و مـــــن...؟!


نـاگهـان یــادِ مــیـدانِ انـتـظار امـام زمان افــتادم..


کــه اگـر بــه انــدازه‌ی بـستـنی سـرِ ظـهرِ تـابسـتان..


میـلش را داشــتم پــیروزش مـی شــدم..


شـما مـا را بـه بــزرگوار ی تان ببــخشید آقـاجان..

 

  • نای دل